Ομιλία στην Πανηγυρική Δοξολογία για την Εθνική Επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821 στη Ξυλοτύμπου :
«Τάφος των επιφανών ανδρών είναι κάθε τόπος, και δε σώζεται το όνομά τους μόνο σε επιγραφές στην πατρίδα τους, αλλά διατηρείται η ανάμνησή τους και στις ξένες χώρες, πιο πολύ στη μνήμη και στις καρδιές των ανθρώπων παρά στα γραπτά μνημεία και στους τάφους».
Ελληνίδες και Έλληνες,
Μέσα στο απόσπασμα του «Επιταφίου» του μεγάλου Αθηναίου Περικλή, περικλείεται ολόκληρη η σημερινή λαμπρή και πανηγυρική γιορτή της έναρξης της Επανάστασης του 1821 που σηματοδότησε την παλιγγενεσία ολόκληρου του Έθνους και ενέταξε την Ελλάδα στον παγκόσμιο χάρτη των χωρών που αγωνίστηκαν υπέρ βωμών και εστιών.
Περισσότερα από 200 χρόνια κλείνουν φέτος από την έναρξη της ένδοξης επανάστασης του έθνους μας. Μια συλλογική επανάσταση των Ελλήνων που ξεπέρασε τα σύνορα του Ελληνισμού αγγίζοντας ολόκληρη την Ευρώπη των τότε υπαρκτών αυτοκρατοριών.
Από τα κελεύσματα της τριανδρίας των Φιλικών στην Οδησσό, η «φωνή» της ελευθερίας έφτασε στα μέρη του Μοριά και από εκεί σε ολόκληρο τον ελληνισμό. Λίγοι ήταν αυτοί που οραματίστηκαν αρχικά την ελευθερία της Ελλάδας.
Οι απαρχές του ελληνικού εθνικού κινήματος που οδήγησε στην Επανάσταση εμφανίζονται στο δεύτερο μισό του 18ου αιώνα, αρχικά μεταξύ των Ελλήνων που ζούσαν στις παροικίες της Δυτικής Ευρώπης και οραματίστηκαν την ιδέα της ύπαρξης ενός ελληνικού έθνους, το οποίο θα συνδεόταν με την αρχαία Ελλάδα.
Η Φιλική Εταιρεία, ήταν η μυστική οργάνωση που ιδρύθηκε το 1814 στην Οδησσό από τρεις Έλληνες εμπόρους, και η οποία προετοίμασε την ελληνική επανάσταση.
Γέννημα του Διαφωτισμού και των επαναστάσεων που προηγηθήκαν σε Ευρώπη και Αμερική, η Ελληνική επανάσταση εμπνεύστηκε το αίτημα για εθνική αυτοδιάθεση με την ίδρυση ενός ανεξάρτητου, ελληνικού εθνικού κράτους.
Πεφωτισμένοι άνθρωποι όπως ο Ρήγας Βελεστινλής και ο Αδαμάντιος Κοραής, συνέβαλαν σημαντικά στην αφύπνιση των Ελλήνων που από ραγιάδες ξαφνικά σήκωσαν κεφάλι στον κατακτητή. Από τη Μολδοβλαχία, στην ιστορική και καθοριστική μάχη στην Πελοπόννησο και από εκεί σε ολόκληρη την Στερεά Ελλάδα.
Ο αγώνας των Ελλήνων για την ελευθερία δεν θα μπορούσε φυσικά να αφήσει ασυγκίνητους τους Έλληνες της Κύπρου που πλήρωσαν βαρύ τίμημα για το ότι θέλησαν να συνταχθούν στο πλευρό των υπόλοιπων Ελλήνων για την ελευθερία.
Δεκάδες Ελληνοκύπριοι πολέμησαν στο πλευρό του Μακρυγιάννη, του Καλλέργη, του Αθανάσιου Παππά και του Νικόλαου Παππά, συμμετείχαν στην πολιορκία του Μεσολογγίου ενώ πάνω από 100 Ελληνοκύπριοι σκοτώθηκαν στη μάχη της Αθήνας και ίδρυσαν ξεχωριστή κυπριακή φάλαγγα στην επαναστατημένη Ελλάδα.
Μέλη της Φιλικής Εταιρείας ήρθαν σε επαφή με τον τότε Αρχιεπίσκοπο Κύπρου Κυπριανό και με άλλους κληρικούς αλλά και με απλό κόσμο προκειμένου να οργανωθεί η αντίδραση στη μεγαλόνησο.
Οι πρώτες αντιδράσεις των Οθωμανών ήταν η σφαγή και οι απαγχονισμοί Μητροπολιτών, ηγουμένων και ιερέων καθώς και του Αρχιεπισκόπου Κυπριανού. Παράλληλα, λαφυραγωγήθηκαν εκκλησίες και Μοναστήρια ενώ δημεύθηκαν και οι περιουσίες δεκάδων Ελληνοκυπρίων.
Οι Οθωμανοί αντιλαμβανόμενοι ότι οι επαναστατικές ζυμώσεις δεν άφηναν αδιάφορους τους Έλληνες της Κύπρου προχώρησαν σε «τυφλές» εκτελέσεις, λεηλασίες και διωγμούς κατά τους οποίους οι Οθωμανοί άρπαζαν και δήμευαν τις περιουσίες τους.
400 χρόνια σκλαβιάς και, όμως, βρήκαμε το σθένος να πολεμήσουμε για την ελευθερία. Κάτι που δεν πρέπει να ξεχνάμε στην Κύπρο του 21ου αιώνα. Στην Κύπρο που παραμένει σκλαβωμένη σχεδόν μισό αιώνα από τον Τούρκο κατακτητή.
Σήμερα που πολιορκείται ξανά το Βαρώσι, σήμερα που γίνεται προσπάθεια από την Τουρκία για οριστική διχοτόμηση της Κύπρου, σήμερα, λοιπόν, είναι η στιγμή που δεν πρέπει να λησμονούμε το παράδειγμα της Ελληνικής επανάστασης και να συνεχίσουμε τον αγώνα για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση που θα επιτρέψει στους πρόσφυγες μας να επιστρέψουν στις πατρογονικές τους εστίες.
Τα λάθη του παρελθόντος, οι διχόνοιες και η μισαλλοδοξία δεν χωράνε πλέον στον αγώνα που δίνουμε για τη δικαίωση του πολύπαθου τόπου μας. Η ευθύνη βαραίνει όλους μας. Οι επόμενες γενιές δεν πρέπει να κληρονομήσουν μια μοιρασμένη πατρίδα, ούτε ένα συνιστών κρατίδιο αλλά ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος.
Οι καιροί είναι δύσκολοι. Η Ευρώπη μαστίζεται αυτήν την περίοδο από άλλο ένα καταστροφικό πόλεμο. Η Ουκρανία δέχεται επίθεση από τα ρωσικά στρατεύματα όπως επίθεση δέχτηκε και η χώρα μας το 1974 από την Τουρκία. Η διεθνής γνώμη παρακολουθεί «μουδιασμένη» και επιφυλακτική τις εξελίξεις στην Ανατολική Ευρώπη.
Ο πόλεμος αυτός πρέπει να γίνει η αιτία ώστε να συνεχίσουμε σύσσωμοι να είμαστε σε επαγρύπνηση απέναντι στις βουλές και στις ορέξεις του κατακτητή. Αυτή τη στιγμή γίνεται προσπάθεια να διαμελιστεί μια ευρωπαϊκή χώρα. Εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες αφήνουν τα σπίτια τους και ψάχνουν για νέες πατρίδες.
Εδώ στην Κύπρο τα ξέρουμε καλά όλα αυτά. Τα έχουμε ζήσει στο πετσί μας 48 χρόνια πριν. Στη σκακιέρα των μεγάλων πάντα θα υπάρχουν πιόνια. Αλλά σ’ εμάς εναπόκειται για το αν θέλουμε να συνεχίσει να υπάρχει ο ακριτικός ελληνισμός της Μεγαλονήσου.
Ελλάδα και Κύπρος έχουν κοινή πορεία και κοινή ιστορία στο πέρασμα των αιώνων. 19 χρόνια μετά την εισβολή και συγκεκριμένα το Νοέμβριο του 1993 υπέγραψαν το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδας-Κύπρου. Μια κίνηση που επέφερε και την στρατηγική σύζευξη της Ελλάδας με την Κυπριακή Δημοκρατία.
Σε μια Ευρώπη που αδυνατεί να προστατεύσει τα ίδια τα ευρωπαϊκά κράτη, σε μια άναρχη διεθνή κοινωνία και σε μια διεθνή σκηνή όπου τα διλήμματα ασφαλείας αλλά και η άνιση ανάπτυξη πάντα θα δημιουργούν αιτίες πολέμου η Ελλάδα και η Κύπρος έχουν όσο ποτέ άλλοτε την ανάγκη η μία της άλλης.
Εν κατακλείδι, τι μας έμεινε σήμερα από το μακρινό 1821; Τι μας έμεινε εκτός από μια «φλούδα» γης που πρέπει να προστατεύσουμε;
Μας έμεινε ο λόγος του Εθνικού μας ποιητή Διονύσιου Σολωμού που σκεφτόμενος τον τόπο του, την Ελλάδα, έγραψε:
«Δόξα ’χ’ η μαύρη πέτρα του και το ξερό χορτάρι».
Χρόνια πολλά σε όλες και όλους!
Komentáře